Afet ve acil müdahale ekiplerinin kardiyometabolik, kardiyorespiratuar, fiziksel uygunluklarının; simüle edilmiş iş performansları üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, afet ve acil durum müdahale ekiplerinin görev sırasında ihtiyaç duydukları fiziksel uygunluk parametreleri ile kardiyometabolik risk faktörlerinin simüle edilmiş mesleki performans test parametreleri ile ilişkilerini incelemektir. Bu kesitsel ve tanımlayıcı çalışma, 36 kişi ilk müdahale ekibi (12 itfaiyeci, 12 AFAD personeli, 12 UMKE personeli) ve kontrol grubu için 12 sedanter birey olmak üzere toplamda 48 erkek gönüllü üzerinde gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların antropometrik ölçümleri, fiziksel uygunluk parametreleri ve kardiyometabolik risk parametreleri klinik olarak değerlendirilmiş, mesleki görev tanımlarına uygun parkur testleri ile ölçümler yapılmıştır. Çalışma bulgularımıza göre, itfaiyecilerin %33,3'ü obez; AFAD çalışanlarının, %25'i obez; UMKE personelinin, %8,3'ü obez olarak belirlenmiştir. Sırt kas kuvveti ortalaması AFAD çalışanlarında 129,25±23,39 kg, UMKE çalışanlarında 110,92±23,95 kg, itfaiyecilerde 114,96±19,78 kg ve kontrol grubunda 113,03±30,74 kg olarak bulunmuştur. VO2 max ortalaması AFAD 32,09±5,47 ml/kg/dk, UMKE 34,74±3,91 ml/kg/dk, itfaiyecilerde 28,06±2,81 ml/kg/dk ve kontrol grubunda 30,03±5,05 ml/kg/dk olarak saptanmıştır. AFAD ve UMKE çalışanlarının VO2 max ortalaması, itfaiye çalışanlarına kıyasla istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0,05). Ayrıca, VO2 max ile şınav sayısı arasında pozitif yönlü istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuş olup (p<0,05), parkur süresi tamamlama ile üst vücut kas dayanıklılığı parametreleri arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmemiştir. Bu çalışmada, acil müdahale ekiplerinin fiziksel uygunluk açısından uluslararası bildirilen birçok standardı karşılamadığı sonucuna varılmıştır. Askerler ve elit sporcular gibi, ilk müdahale ekiplerinin de karşılaştıkları benzersiz fiziksel zorluklara karşı hazırlıklı olmaları gerekmektedir.