Libya’nın Türkiye Büyükelçiliğindeki halkla ilişkiler faaliyetleri

Abstract

Diplomatik misyonların, ev sahibi ülkelerle ekonomik, kültürel, politik ve askeri ilişkilerin güçlendirilmesinde önemli rolleri olduğu bilinmektedir. Bu bağlar, her iki ülkenin ortak amaç ve çıkarlarına göre ve her ikisine de hizmet edecek şekilde yürütülür. Elçilikler ayrıca, yapılarının, süreçlerinin, davranışlarının ve iletişimlerinin bir yansıması olan temsil ettikleri ülkenin iyi veya kötü imajını oluşturmaktan da sorumludur. Bu çalışmanın temel amacı, Türkiye'deki Libya büyükelçiliğindeki halkla ilişkiler sistemlerini ve yapısını değerlendirmenin yanı sıra, büyükelçilik personeli ile halk arasındaki halkla ilişkiler ve büyükelçilikteki iletişimin etkililiğine ilişkin algı farklılıklarını incelemektir. Değerlendirme iki ana metodoloji aracılığıyla gerçekleştirilmiştir: görüşmeler ve anketler. Her iki metodoloji de ulus ve elçilik imajı (NEI), medya kanalları ve iletişim (MCC) ve kuruluş-halk ilişkiler değerlendirmesi (OPRA) olarak ikiye ayrılan onaylanmış halkla ilişkiler ölçeklerine göre değerlendirildi. Ulus ve büyükelçilik imajına ilişkin röportaj cevapları, büyükelçiliğin dışişleri bakanlığının talimatı olmaksızın siyasi eylemler başlatma yetkisinin olmadığını açıkça göstermektedir; ancak ekonomik görüntüde büyükelçiliğin halkla ilişkiler rolü daha net olabilir. İletişimle ilgili cevaplar, büyükelçiliğin halkla iletişim kanalları kurarken büyük ölçüde yeni medya ve telefonlara bağımlı olduğunu gösteriyor. Röportaj açıklamasında geleneksel medyaya değinilmedi. OPRA soruları aracılığıyla ilişki değerlendirmesi, büyükelçiliğin, olayların meydana gelebileceğini ve soruşturma ve düzeltici eylemlere tabi olduğunu kabul ederek, halkın en iyi çıkarına sahip olduğunu göstermektedir. Büyükelçiliğin halkın geri bildirimlerini bir dereceye kadar önemsediğine işaret edilmesine rağmen, karar alma sürecini etkilemede dengeli bir güç olduğuna dair hiçbir gösterge yoktu. Anket sonuçlarında, analiz, büyükelçilik personelinin halkla karşılaştırıldığında halkla ilişkiler ve iletişim konularını hafife aldığını gösteriyor ki bu da PR ve iletişim sistemlerinde daha fazla iyileştirmeye ihtiyaç olduğunu gösteriyor.