TOPLUM SÖZLEŞMESİ KURAMINDA İHMAL EDİLEN BOYUT: KUŞAK SORUNU

Abstract

Toplum sözleşmesi kuramı, insanların ortak iradeleriyle bir siyasal bütün oluşturmalarını ve kendi rızalarıyla meşru bir iktidara boyun eğmelerini anlatır. Toplum sözleşmesi kuramı, tarih boyunca farklı bağlamlarda farklı biçimler alsa da, sözleşme kavramının ideal olarak “şimdi ve burada” gerçekleşmesi nedeniyle gelecek kuşakların tabiyeti sorununu genellikle ihmal etmiştir. Bu ihmalde, kuşak kavramının genellikle diğer sosyolojik kategoriler tarafından parçalanan ve nadiren siyasallaşan bir kavram olmasının da etkisi büyüktür. Günümüzde hem kuşak kavramının hem de toplum sözleşmesinin giderek önem kazanması, bu ikisi arasındaki ilişkiyi tekrar gözden geçirmeyi gerekli kılmaktadır. Bu çalışma kapsamında bu ilişki, iki önemli sorudan hareketle ele alınmaktadır: “Bir kuşak, tarafı olmadığı bir sözleşmeye neden tabi olmalıdır?” ve “Siyasal, mali ve ekolojik yönleriyle farklı kuşaklar arasında adalet nasıl sağlanabilir?”. Bu sorular kalkış noktası olarak ele alındığında, işlevsel olarak tartışma, siyasal ve etik boyutların ayrılması üzerinden sürdürülmektedir. Siyasal boyut, siyasal tabiyet sorunu üzerinden irdelenirken etik boyut ise kuşaklararası adalet ve hak tartışmalarına dair kavramsal ve kuramsal araçlarla ele alınmaktadır.