DİN-BİLİM İLİŞKİSİ VE ÇATIŞMANIN ARAÇSALLIĞI

Abstract

Düşünce tarihinin en çetrefilli problemlerinden biri, din-bilim ilişkisidir. Builişkinin özellikle klasik sekülarizmin inşasında önemli bir tartışma konusuolduğu ve bu tartışmaların yine sekülarizm lehine sonuçlandığı vakıadır.Özellikle beşerin tarihsel dönüm noktalarını, insanın entelektüel gelişimineendeksli büyü, din ve bilimden oluşan bir evrimsel silsile üzerindendeğerlendiren etnolojik, antropolojik ve analojik bağlamlı evrimci teoriler, butartışmaya ciddi bir arka plan oluşturmuştur. Her iki kavramın ontolojik,epistemolojik ve metodolojik farklılıkları, din ve bilim ilişkisinin mutlakuyuşmazlığı için ana argümanlar olarak kabul edilmiştir. Çatışma tezininsonuçları da bu perspektifin ürünüdür. Bu sonuçları en verimli şekildekullananlar ise kuşkusuz, iktidar ve onun kurumları olmuştur. Bir başka ifadeyleçatışmanın iktidar için anlamı, kitleleri daha kolay yönetebilme ereğiyle uyumlusiyasi, ekonomik, toplumsal ve kültürel stratejilerle çekişmeyen ve çelişmeyenolaylar ve taraflar yaratmak için önemli bir aygıt olmasıyla doğrudan ilişkilidir.Bu makalenin amacı da bu iki olgunun hem ontolojik hem de epistemolojikiçerikleri ve kaynakları dikkate alınarak, çatışma tezinin araçsallık, eklemlenmeve nihayetinde aldatmacaya dönüşme süreci, iktidar faktörü de göz ardıedilmeden, din ve bilim kavramlarının özgünlüğünden hareketledeğerlendirmektir.