Arnavutluk’ta Bektaşilik ve Arnavutluk’un bağımsızlığına giden süreçte Bektaşiler

Abstract

Balkanlarda İslamiyet’in yayıldığı en önemli bölgelerden biri Arnavutluk’tur. Arnavutlar İslamiyet’in Bektaşi yorumuna özel ilgi duymuşlardır. Böylece Bektaşilik bölgede zaman içerisinde geniş bir yayılma alanı bulmuştur. Arnavutlar Fransız İhtilali ile ortaya çıkan milliyetçilik düşüncesinin etkisiyle XIX. yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı’dan ayrılmak için bağımsızlık hareketine başlamışlar- dır. 1826 yılında Bektaşilik Yeniçeri Ocağı ile birlikte yasaklanmıştır. İstanbul, Rumeli, Anadolu, Mısır ve Irak gibi bölgelerde yasak uygulamaya konulduğunda Arnavutluk Bektaşi dervişleri için bir sığınak yeri olmuştur. Zira Bektaşi yasağı Arnavutluk’ta diğer bölgelerdeki kadar hissedilmemiştir. 1826 hadisesi özellikle Arnavutluk’taki Bektaşileri Osmanlı yönetimine karşı tavır almaya itmiştir. Arnavutluk’un bağımsızlığı sürecinde Bektaşiler kültürel yollarla, tekkelerini komitacılara açarak ve çete faaliyetinde bulunanlara yardım ederek bu harekete destek olmuşlardır. Osmanlı yönetimi Bektaşi faaliyetlerine karşı önlem almaya çalış- mışsa da bunda fazla başarı elde edememiştir. Neticede Bektaşilerin de desteğiyle 1912 yılında Arnavut bağımsızlık hareketi hedefine ulaşmış, Arnavutluk bağımsız bir devlet haline gelmiştir. Bu çalışmada Arnavutluk’un İslamlaşması, Bektaşili- ğin bölgede yayılışı, bölgedeki Bektaşi tekkeleri ve bu tekkelerin Arnavut bağımsızlık hareketine verdikleri destek arşiv belgeleri ışığında ele alınmaktadır.