ÖĞRETMENLERİN İLETİŞİM BECERİLERİ İLE MORALLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Abstract

Bu araştırmanın temel amacı, ilk ve ortaokul öğretmenlerinin iletişim becerileri ile moralleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Nicel araştırma yönteminde kurgulanan çalışmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2017-2018 eğitim öğretim yılında Kastamonu il ve ilçelerindeki Milli Eğitim Bakanlığı‟na bağlı ilk ve ortaokullarda görev yapan 364 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak; kişisel bilgi formu, iletişim becerileri envanteri ve öğretmen moral ölçeği kullanılmıştır. Ele alınan amaçlar doğrultusunda SPSS 21 paket programı kullanılarak betimleyici istatistikler yapılmıştır. İletişim becerileri ve moral düzeylerinin cinsiyet ve görev değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığı t testi; yaş, mesleki kıdem ve eğitim düzeyine göre farklılaşıp farklılaşmadığı ise tek yönlü ANOVA ile incelenmiştir. Araştırmada iletişim becerileri ve moral arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla Pearson Momentler Korelasyon Katsayıları hesaplanmış, iletişim becerileri moral algılarının anlamlı yordayıcısı olup olmadığını belirlemek amacıyla çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Araştırma bulguları değerlendirildiğinde öğretmenlerin iletişim becerilerinin cinsiyet, yaş, görev, mesleki kıdem ve eğitim düzeyi değişkenlerine göre herhangi bir farklılaşmaya sebep olmadığı görülmüştür. Öğretmenlerin moral algılarının ise cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi ve görev değişkenlerine göre farklılaşmadığı bulunurken, mesleki kıdem değişkenine göre ise anlamlı farklılığa sebep olduğu görülmüştür. İletişim becerileri ile moral arasında orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. İletişim becerileri morali anlamlı bir şekilde yordayıp, iletişim becerilerine ilişkin toplam varyansın %17‟sini açıkladığını ve iletişim becerilerinin morale olan katkısının anlamlı olduğunu göstermiştir.