SERAMİK BÜNYELERDE TEKSTİL KULLANIMI VE SANATSAL UYGULAMALAR

Abstract

Seramik, insanoğlunun yaşamında önemli bir yer tutmaktadır. Geçmişi çok eskilere dayanan sanat dallarından biri olan seramik, başlangıçta günlük kullanıma yönelik olarak şekillendirilmekte idi. Gün geçtikçe insanoğlunun yaşantısına hızla giren seramik, tarihsel süreçte günlük kullanımının yanı sıra dini törenlerde Tanrıça ve benzeri figürünler şeklinde karşımıza çıkmıştır. Kullanım alanı git gide çeşitlenen seramik, günümüzde teknolojik anlamda sunduğu geniş ürün yelpazesi ile birlikte ayrıca birçok sanatçının vazgeçemediği bir malzeme konumundadır. İlerleyen teknoloji ile birlikte her alanda olduğu gibi seramik alanında da birçok gelişme yaşanmıştır. Hayatımızın neredeyse tamamında yer alan seramik, sanatsal anlamda da önemli evrelerden geçmiştir. Şekillendirme, sırlama ve pişirim yöntemlerinde teknolojik ve sanatsal ilerlemeler kaydedilmiştir. Bununla birlikte sanatçıların deneyimleri sonucu alternatif pişirim yöntemleri ile seramik sanatı bambaşka bir boyut kazanmıştır. Seramik sanatçıları, kendisine sınırsız imkânlar sunan seramik ile halen neler yapabileceğini araştırmaktadır. Bunlardan bir diğeri de farklı yüzey etkileri elde etme isteğiyle gerçekleştirilen seramik bünyelerde farklı katkı malzemelerin kullanılmasıdır. Çalışma kapsamında seramik bünyelerde tekstil kullanımı araştırılmıştır. Literatür taramasının ardından ulusal ve uluslararası seramik sanatçılarının gerçekleştirdiği çalışmalar incelenmiş, şekillendirme yöntemleri araştırılarak söz konusu teknik ile ilgili kişisel uygulamalar yapılmıştır. Tekstil malzeme ile seramik bünyenin bir araya getirilmesiyle oluşturulan uygulamalarda karşılaşılan güçlükler, malzemenin ve ilgili tekniğin sanatçılara sunduğu avantajlar ve dezavantajlar tartışılmıştır. Sonuç itibariyle incelenen eserlerde sanatçıların seramik bünyelerde farklı tekstil türleri ve şekillendirme yöntemlerini tercih ettikleri görülmüştür. Bu yöntemler serbest, kalıpla, asarak, yaş çamur yüzeyinde doku elde etmek amaçlı ve şablonla şekillendirmedir. Sanatçıların bu tekniklerle seramiğin en belirgin özelliklerinden biri olan plastik ifadeyi tekstil ürün ile daha kolay ve gerçeğe yakın şekilde seramiğe aktardıkları aynı zamanda ilgili bünyeler ile kimi seramik sanatçılarının anlatmak istedikleri olgu üzerinden metafor yaptıkları görülmüştür.