Rehber akademisyenlerin rehberlikten akademiye geçme motivasyonları ve iş doyumu

Abstract

Rehber akademisyenlerin rehberlikten akademiye geçme gerekçelerinin belirlenmesi, mesleklere ait iş doyum ve memnuniyetlerinin ölçülmesi tezin temel amaçlarıdır. Çalışma nicel olarak tasarlanmıştır. Çalışmanın evrenini oluşturan 52 akademisyenden gönüllülük esasına dayalı olarak 36 akademisyene ulaşılmıştır. Çalışmada anket tekniği kullanılmıştır. Uygulanan anket formu 3 bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde katılımcıların detaylı demografik verilerine ulaşmayı amaçlayan ifadelere, ikinci bölümde iş doyumlarını ölçmeyi amaçlayan iki farklı iş doyum ölçeğine ve üçüncü bölümde iş memnuniyetlerini ölçmeyi amaçlayan iki farklı iş memnuniyeti ölçeğine yer verilmiştir. Araştırma, yalnızca profesyonel turist rehberliğinden turizm alanında akademik kariyere yönelen katılımcılarla gerçekleşmiştir. Verilerin analizinde SPSS 21.0 istatistik paket programı kullanılmış ve %95 güven düzeyinde çalışılmıştır. Örneklem sayısının az olması sebebiyle analizlerde parametrik olmayan Mann Whitney U ve Spearman korelasyon test teknikleri kullanılmıştır. Rehberlikten akademiye geçme gerekçeleri ile kategorik değişkenler arasındaki ilişki ise Ki-kare test ile incelenmiştir. Araştırma sonucunda, rehber akademisyenlerin rehberlikten akademiye geçme gerekçeleri arasında bilim insanı olma arzusu, gençlere öğretme arzusu ve özlük hakları, bu gerekçeler içerisinde en yüksek etki ortalamasının gençlere öğretme arzusu olduğu saptanmıştır. İş doyum ve memnuniyetleri düzeylerinin rehberlik mesleğinde orta, akademisyenlikte ise yüksek olduğu bilgisine ulaşılmıştır. İş doyumunu en fazla etkileyen değişkenin içsel doyum, iş memnuniyetini en fazla etkileyen ifadelerin ise, iş memnuniyeti 2 ölçeğindeki ifadeler olduğu saptanmıştır. Bununla birlikte genel doyum ve iş memnuniyetleri arasında pozitif yönlü güçlü bir ilişki bulunduğu ortaya çıkmıştır.