Hsp40 Ve Hsp90 Isı Şoku Proteinlerinin Kavak Genomunda Tanımlanması, Biyoinformatik Analizleri Ve Kadmiyum Stresi Altında Populus Taksonlarında Gen İfade Seviyelerinin Belirlenmesi

Abstract

Günümüzde iklim değişiklikliğinin boyutları düşünüldüğünde, biyoenerji eldesinde yenilenebilir bir kaynak olan odun hammaddesi üretimi giderek önem kazanmaktadır. Kavak odunsu bitki örtüsü kaldırılan yerlerde, çoğunlukla geçici orman toplumları kurarak kendinden sonra gelecek ağaç türlerine elverişli iklim ve toprak koşulları hazırlayan “öncü ağaç” tır.

Kavağın fitoremediasyonda (bitki kullanılarak kirlenmiş alanların temizlenmesi) kullanılabilir bir ağaç türü olması, 10-20 yıl gibi kısa idare süreleri ile işletiliyor olması, diğer orman ağaçlarına göre yatırılan seymayenin daha kısa zamanda geri alınabilir olması, vejetatif yollarla kolay üretilebilir olması, orman ürünü işleyen endüstri kuruluşları (Kağıt, Sunta, Kibrit ve Palet sanayisi) tarafından da kavak odunu talebi olması, özellikle kırsal kesimde kontrolsüz olarak (geleneksel metodlarla) agroforestry sistemlerinden yol-nehir-kanal kenarı dikimleri ve aynı zamanda ziraat alanlarında rüzgar perdesi, toprak ve su koruma amaçlı kullanılabilir olması ayrıca akarsu yataklarının ıslahında da kullanılabilirliği gibi özellikleri nedeniyle halk tarafından en çok benimsenen ve kullanılan ağaç türlerinden biridir.

Bu çalışmada; Kavak cinsinin bazı türlerinde; genom düzeyinde belirlenen, stres anında üretilen, proteinlerin ve membranların yapısının korunmasını sağlayan; “Isı Şoku Protein” (HSP40/HSP90) gen ailesinin analizleri (genom üzerindeki organizasyonu, kromozomlardaki lokasyonu, gen ailesinin yapısı ve işlevi ve farklı biyolojik süreçlerdeki kritik ve temel koruma rolleri) yapılacaktır ve belirlenen gen bölgelerinin seçilen kavak türlerinde kadmium stres koşullarında ifade seviyeleri belirlenmeye çalışılacaktır.

Moleküler seviyede ele alınan bu çalışma; ormancılığımızda teorik bir temel oluşturulacaktır. Ayrıca, çalışma kapsamında belirlenen genlerin ıslah çalışmalarında biyobelirteç olarak kullanılması ön görülerek gen kaynaklarımızın korunması noktasında dayanıklı ormanlar geliştirmeyi sağlayacaktır.