Orman Gen Kaynakları ve Kastamonu Ormanları

Abstract

Biyolojik kaynakların korunması ve koruma öncelikli kullanımı, Dünya ve Türkiye gündeminde önemi gün geçtikçe artan bir konudur. Özellikle Türkiye, coğrafi köprü özelliği ve dünya üzerinde kabul gören bitki gen merkezleri üzerinde yer alması nedenleriyle tür / genetik çeşitliliğin korunması açısından yüksek potansiyele sahiptir. Bu çalışmada, Milli Ağaç Islahı Programında ayrılması hedeflenen Gen Koruma Ormanlarının (GKO) bölgelere dağılımı, sayı, vüsat, tür, ideal alan miktarı bazında değerlendirilip, Türkiye geneli yanında Kastamonu özeli açısından değerlendirmeler yapılmıştır. Türkiye’de tescilli toplam 737 GKO ve Tohum Meşceresi (TM) orman gen kaynağının, 27 Orman Bölge Müdürlüğüne dağılımına bakıldığında; Kastamonu Orman Bölge Müdürlüğü sahip olduğu 51 (34 GKO, 17 TM) orman gen kaynağı ile ilk sırada yer almaktadır. Sayı bakımından sahip olduğu orman gen kaynaklarının 5’i iğne yapraklı (Pinus sylvestris, P. nigra subsp. pallasiana var. pyramidata, P. brutia, Abies nordmanniana subsp. bornmülleriana, Pseudotsuga menziessi) ve 8’i geniş yapraklı (Populus tremula, Ostrya carpinifolia, Platanus orientalis, Prunus avium, Castanea sativa, Fagus orientalis, Quercus petreae, Fraxinus angustifolia) olmak üzere 13 farklı takson ile yine tür çeşitliliği açısından da Türkiye’de en çok tescili yapılan orman kaynağına sahiptir. Bu taksonlar arasında Gen Koruma Ormanı olarak; Populus tremula, Ostrya carpinifolia, Platanus orientalis ve Fraxinus angustifolia sadece Kastamonu Orman Bölge Müdürlüğü sınırları içerisinde temsil edilmektedi