AYDIN, NURAN2020-03-052020-03-052020http://hdl.handle.net/20.500.12597/134620.yy. da Kübizm’in parçalayıcı, çok zamanlı anlayışından doğan, kolaj ve asamblaj sanata yeni bir anlayış kazandırmıştır. İkinci Dünya Savaşının ardından yaşanan seri üretim, nesnelerin sanatsal uygulama içerisinde değişimler göstermesine ve de sanata alternatif uygulamaların oluşumuna zemin hazırlamıştır. Nesnelerin kavramlar üreten yapıya dönüşmesini sağlayan Duchamp’ın ‘çeşme’ çalışmasını, 1960’lı yıllar ile de seri üretime odaklanan Andy Warhol’un çalışmaları takip etmektedir. İronik olarak da Modernizm’i eleştiren felsefi bir süreci başlatan 1960 sonrası sanat, Yüksek kültüre hizmet eden sanatın gerçek hayat ile kopan bağlarını güçlendirmek için sıradan günlük nesnelerin ifade olanaklarından yararlanmıştır. Önce sanatı katı estetikten kurtaran kavramsal sanat, malzemeyi yalnızca araç olarak kullanımını sağlar. Pastiş, ironi ve eklektizm gibi multi-kültürel anlayışa sahip olan postmodernizm, Postprodüksiyon ile de, işlevsel ihtiyaçlar doğrultusunda üretilen nesnelerin sanatçı müdahalesi sonucunda yeni bir üretime dönüşmesi sağlanır. İlişkisel estetiğin belirleyici olduğu Postmodern sanata, Sosyo- kültüel sorunsalların ele alındığı çalışmalarında, kavram üreten malzeme olarak atık nesnenin ifade zenginliği sanatın diyaloğunu genişletmektedir. Atık nesnelerin bu kadar yoğun kullanıldığı Günümüz sanatında nesnenin bugün ki yerini sorgulamak ve açığa çıkarmak gereklidir. Bu araştırmada; 1960 sonrası tüketim toplumunun yarattığı etkiler içerisinde uygulama ve kavram olarak dönüşüm sürecine giren sanatın incelenmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda Batılı ve Türk sanatçıların hazır nesne ve atık esne kullanarak ürettikleri çalışmalar ele alınarak incelenmeye çalışılmıştır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessGüncel Sanat, Kavramsal Sanat, Atık Nesne, Hazır NesnemasterThesis